همه‌ی ما کم و بیش این حس را تجربه کرده‌ایم: نیاز به کنترل کردن شرایط، افراد و حتی آینده! این حس، که ریشه‌های عمیقی در اضطراب و ناامنی دارد، می‌تواند زندگی را برای خودمان و اطرافیانمان سخت کند.

در این پست، می‌خواهیم نگاهی به تجربه‌های کاربران نی‌نی‌سایت بیندازیم و ببینیم این حس کنترل‌گری چطور خودش را در زندگی روزمره نشان می‌دهد.

• ✅اصرار بر چیدن وسایل به روش خاص خود.
• ✅ناراحتی شدید از تغییر برنامه ریزی های روزانه.



• ✅تصمیم گیری به جای دیگران، بدون مشورت.
• ✅نگرانی بیش از حد از اتفاقات احتمالی آینده.
• ✅وسواس فکری در مورد تمیزی و بهداشت.
• ✅انتقاد دائم از عملکرد دیگران.
• ✅مشکل در واگذاری مسئولیت ها به دیگران.
• ✅عصبانیت و پرخاشگری در صورت عدم کنترل شرایط.
• ✅تلاش برای تغییر رفتار و عقاید دیگران.
• ✅حسادت و مالکیت شدید در روابط عاطفی.



• ✅نارضایتی دائم از وضعیت موجود.
• ✅مقایسه مداوم خود با دیگران.
• ✅برنامه ریزی های سختگیرانه و غیر قابل انعطاف.
• ✅سرزنش خود در صورت عدم موفقیت.
• ✅ترس از رها کردن کنترل و احساس آسیب پذیری.
• ✅عدم تحمل اشتباهات دیگران.
• ✅اجتناب از موقعیت هایی که کنترل در آنها کم است.
• ✅قضاوت سریع و پیش داوری در مورد افراد.
• ✅نگرانی درباره اینکه دیگران درباره شما چه فکری می کنند.
• ✅حساسیت بیش از حد به نظرات دیگران.
• ✅نیاز دائمی به تایید و تشویق.
• ✅تلاش برای راضی نگه داشتن همه.
• ✅احساس خستگی و فرسودگی ناشی از کنترل مداوم.

این‌ها تنها نمونه‌هایی از تجربه‌هایی بودند که در نی‌نی‌سایت مطرح شده‌اند. همانطور که می‌بینید، حس کنترل‌گری می‌تواند در ابعاد مختلف زندگی نفوذ کند و روابط ما را تحت تاثیر قرار دهد.

مهم این است که به وجود این حس در خودمان آگاه باشیم و برای مدیریت آن تلاش کنیم. پذیرش این واقعیت که نمی‌توانیم همه چیز را کنترل کنیم، قدم بزرگی در جهت رهایی از این حس است.

آیا شما هم تجربه‌ای مشابه دارید؟

حس کنترل‌گری: خلاصه‌ای از تجربیات نی نی سایت

1. کنترل همسر در انتخاب لباس:

بسیاری از کاربران در نی نی سایت از تمایل به کنترل همسر در انتخاب لباس‌ها گلایه داشتند. این کنترل اغلب ناشی از نگرانی در مورد ظاهر و تاثیر آن بر روابط اجتماعی بود. برخی مادران جوان معتقد بودند که همسرانشان به اندازه کافی به ظاهر خود اهمیت نمی دهند و این باعث خجالت آنها در جمع می شود. راهکارهایی مانند صحبت مستقیم و بیان نگرانی‌ها به جای تحمیل، پیشنهاد شده بود. در برخی موارد، این کنترل‌گری به دلیل تفاوت سلیقه بین زوجین ایجاد شده بود. برخی کاربران اعتراف کرده بودند که این رفتار ناشی از عدم اعتماد به نفس خودشان است. تمرکز بر نقاط قوت همسر و تحسین او در انتخاب‌هایی که می‌پسندند، به عنوان راهکار مطرح شده بود.

2. کنترل فرزندان در انتخاب رشته تحصیلی:

فشار برای انتخاب رشته تحصیلی خاص، یکی از رایج‌ترین موارد کنترل‌گری در بین والدین بود. بسیاری از والدین آرزو داشتند فرزندانشان در رشته‌های پردرآمد یا prestigious تحصیل کنند، حتی اگر با علاقه آن‌ها همخوانی نداشت. تجربیات نشان می‌داد که این فشارها اغلب منجر به نارضایتی و افسردگی فرزندان می‌شد. مشاوره با متخصصین و در نظر گرفتن استعداد و علاقه فرزندان به عنوان راهکار پیشنهاد شده بود. برخی والدین اعتراف کرده بودند که این کنترل‌گری ناشی از ترس از آینده فرزندانشان است. حمایت از فرزندان در هر رشته‌ای که انتخاب می‌کنند و تشویق آن‌ها به تلاش و موفقیت، به عنوان رویکردی سازنده مطرح شده بود.

3. کنترل رژیم غذایی دیگران:

تلاش برای کنترل رژیم غذایی همسر، فرزندان یا حتی دوستان، یکی دیگر از موارد رایج کنترل‌گری بود. این کنترل معمولا با نیت خیر و جهت حفظ سلامتی افراد انجام می‌شد. با این حال، اغلب منجر به مقاومت و لجبازی از سوی فرد تحت کنترل می‌شد. ارائه اطلاعات صحیح و آگاهی‌بخش در مورد تغذیه سالم، به جای تحمیل و اجبار، به عنوان راهکار پیشنهاد شده بود. برخی کاربران اعتراف کرده بودند که این کنترل‌گری ناشی از وسواس فکری آن‌ها در مورد سلامتی است. ایجاد فضایی مثبت و تشویق افراد به انتخاب‌های سالم، به عنوان رویکردی سازنده مطرح شده بود.

4. کنترل روابط اجتماعی همسر:

محدود کردن ارتباطات همسر با دوستان و آشنایان، یکی از مخرب‌ترین اشکال کنترل‌گری در روابط زناشویی بود.این کنترل معمولا ناشی از حسادت، عدم اعتماد به نفس یا ترس از دست دادن همسر بود.تجربیات نشان می‌داد که این رفتار اغلب منجر به نارضایتی و سردی روابط بین زوجین می‌شد.ایجاد اعتماد متقابل و صحبت با صداقت در مورد نگرانی‌ها، به عنوان راهکار پیشنهاد شده بود.برخی کاربران اعتراف کرده بودند که این کنترل‌گری ناشی از تجربیات تلخ گذشته آن‌ها است.تمرکز بر نقاط مثبت رابطه و تلاش برای تقویت صمیمیت و عشق بین زوجین، به عنوان رویکردی سازنده مطرح شده بود.

تعیین مرزهای مشخص و صحبت صریح با پدربزرگ و مادربزرگ، به عنوان راهکار پیشنهاد شده بود.

برخی کاربران پیشنهاد کرده بودند که با احترام و مهربانی، از آن‌ها بخواهند که در مسائل تربیتی دخالت نکنند، مگر اینکه خودشان درخواست کمک کنند.تاکید بر این نکته که والدین بهترین تصمیم‌گیرندگان برای فرزندان خود هستند، به عنوان اصل مهم مورد تاکید قرار گرفت.برخی کاربران تجربه های مثبتی نیز از همکاری پدربزرگ و مادربزرگ در تربیت فرزندان داشتند.

6. کنترل هزینه کردن همسر:

ایجاد یک بودجه مشترک و صحبت با صداقت در مورد اهداف مالی خانواده، به عنوان راهکار پیشنهاد شده بود. برخی زوج ها از یک مشاور مالی برای حل این اختلافات کمک گرفته بودند.

7. کنترل دوستان فرزند:

تلاش برای کنترل ارتباطات فرزند با دوستانش، اغلب به دلیل نگرانی والدین از تاثیرات منفی آن‌ها بود. این کنترل می‌تواند منجر به مقاومت و پنهان‌کاری از سوی فرزند شود. به جای ممنوع کردن، سعی کنید با فرزندتان در مورد انتخاب دوست صحبت کنید و خطرات احتمالی را برایش توضیح دهید. سعی کنید دوستان فرزندتان را بشناسید و در فعالیت‌های گروهی آن‌ها شرکت کنید. به فرزندتان اعتماد کنید و به او اجازه دهید خودش تصمیم بگیرد. ایجاد فضایی امن و صمیمی در خانه، به طوری که فرزندتان بتواند با شما در مورد مسائل مختلف صحبت کند. ارتباط موثر و آموزش مهارت‌های اجتماعی به فرزند، بسیار مهم است.

8. کنترل انتخاب شغل همسر:

تحمیل شغل خاص به همسر یا مخالفت با شغل مورد علاقه او، می‌تواند منجر به نارضایتی و احساس خفگی در رابطه شود. به جای کنترل، سعی کنید از همسرتان حمایت کنید و به او کمک کنید تا در شغل مورد علاقه‌اش موفق شود. در مورد نگرانی‌های خود با همسرتان صحبت کنید و راه حلی برای آن‌ها پیدا کنید. به همسرتان اعتماد کنید و به او اجازه دهید خودش تصمیم بگیرد. در صورت نیاز از یک مشاور شغلی کمک بگیرید. پیشرفت و رضایت شغلی همسر، به نفع خانواده است.

9. کنترل زمان خواب و بیداری همسر:

اصرار بر زمان خواب و بیداری خاص برای همسر، می‌تواند نشانه‌ای از کنترل‌گری باشد. به جای کنترل، سعی کنید با همسرتان در مورد نیازهای خواب و بیداری خود صحبت کنید و به یک توافق برسید. به همسرتان احترام بگذارید و به او اجازه دهید خودش تصمیم بگیرد. ایجاد فضایی آرام و مناسب برای خواب، می‌تواند به بهبود کیفیت خواب همسرتان کمک کند. تغییر سبک زندگی به صورت تدریجی و مشترک، راهکار موثرتری است. فشار و اجبار، نتیجه معکوس دارد.

10. کنترل آرایش و ظاهر همسر:

اجبار همسر به آرایش کردن یا نکردن، می‌تواند نشانه‌ای از عدم احترام به او باشد. به جای کنترل، سعی کنید همسرتان را همانطور که هست دوست داشته باشید و او را تشویق کنید تا احساس خوبی نسبت به خودش داشته باشد. در مورد سلیقه خود با همسرتان صحبت کنید، اما او را مجبور به تغییر نکنید. به همسرتان احترام بگذارید و به او اجازه دهید خودش تصمیم بگیرد. ابراز علاقه و تحسین، تاثیر بسیار مثبتی بر اعتماد به نفس همسرتان دارد. زیبایی درونی، مهمتر از ظاهر است. احترام به سلیقه شخصی، کلید یک رابطه سالم است.

11. کنترل مهمانی رفتن و مهمانی دادن:

محدود کردن مهمانی رفتن یا مهمانی دادن همسر، می‌تواند نشانه‌ای از حسادت یا عدم اعتماد باشد. به جای کنترل، سعی کنید به همسرتان اعتماد کنید و به او اجازه دهید با دوستان و خانواده‌اش ارتباط داشته باشد. در مورد نگرانی‌های خود با همسرتان صحبت کنید و راه حلی برای آن‌ها پیدا کنید. با همسرتان در مورد برنامه‌های اجتماعی خود صحبت کنید و با هم تصمیم بگیرید. تعادل در روابط اجتماعی، به پویایی زندگی مشترک کمک می‌کند. مهمانی رفتن و مهمانی دادن، فرصتی برای تقویت روابط خانوادگی و اجتماعی است.

12. کنترل تلفن همراه و شبکه‌های اجتماعی همسر:

چک کردن تلفن همراه یا شبکه‌های اجتماعی همسر، نشانه‌ای از عدم اعتماد و تجاوز به حریم خصوصی او است. به جای کنترل، سعی کنید به همسرتان اعتماد کنید و یک رابطه بر پایه صداقت و احترام متقابل بسازید. اگر نگران هستید، با همسرتان در مورد نگرانی‌های خود صحبت کنید. به حریم خصوصی همسرتان احترام بگذارید و از چک کردن وسایل شخصی او خودداری کنید. اعتماد، مهمترین رکن یک رابطه سالم است. حریم خصوصی، حق هر انسانی است. کنترل، سم رابطه است.

13. کنترل نوع تفریحات همسر:

محدود کردن یا تحمیل نوع خاصی از تفریح به همسر، نشانه کنترل‌گری است. به جای کنترل، اجازه دهید همسرتان تفریحاتی را انتخاب کند که از آن لذت می‌برد. سعی کنید تفریحات مشترکی پیدا کنید که هر دو از آن لذت ببرید. در مورد سلیقه‌های خود با همسرتان صحبت کنید و به سلیقه او احترام بگذارید. تفریح، برای سلامت روان و جسم مهم است. تنوع در تفریحات، به پویایی زندگی مشترک کمک می‌کند. احترام به سلیقه شخصی، کلید یک رابطه سالم است.

14. کنترل روابط فرزند با جنس مخالف:

محدود کردن و کنترل روابط فرزند با جنس مخالف، مخصوصا در سنین نوجوانی، می‌تواند نتیجه معکوس داشته باشد. به جای کنترل، سعی کنید با فرزندتان در مورد روابط سالم و امن صحبت کنید. به فرزندتان اعتماد کنید و به او اجازه دهید خودش تصمیم بگیرد. فضایی امن و صمیمی در خانه ایجاد کنید تا فرزندتان بتواند با شما در مورد مسائل مختلف صحبت کند. آموزش مهارت‌های ارتباطی و اجتماعی به فرزند، بسیار مهم است. آگاهی دادن به فرزند در مورد خطرات احتمالی، تاثیر بیشتری از ممنوعیت دارد. اعتماد متقابل، بنیان یک رابطه سالم با فرزند است.

15. کنترل انتخاب دوستان برای فرزند:

تلاش برای انتخاب دوست برای فرزند و منع او از دوستی با افراد خاص، می‌تواند باعث ایجاد حس طغیان و لجبازی شود. به جای کنترل، سعی کنید با فرزندتان در مورد ویژگی‌های یک دوست خوب صحبت کنید. به فرزندتان کمک کنید تا مهارت‌های اجتماعی خود را تقویت کند و بتواند دوستان مناسبی را انتخاب کند. سعی کنید دوستان فرزندتان را بشناسید و با آن‌ها ارتباط برقرار کنید. به فرزندتان اعتماد کنید و به او اجازه دهید خودش تصمیم بگیرد. راهنمایی غیر مستقیم، نتیجه بهتری از تحمیل دارد. فرزند شما حق انتخاب دارد.

16. کنترل عادات فرزند:

تلاش برای کنترل تمام عادات فرزند، مخصوصا عادات جزئی و بی‌ضرر، می‌تواند باعث ایجاد تنش در رابطه شود. به جای کنترل، سعی کنید بر روی عادات مهم و تاثیرگذار فرزند تمرکز کنید. به فرزندتان کمک کنید تا عادات بد خود را ترک کند و عادات خوب را جایگزین کند. تشویق و حمایت، تاثیر بیشتری از سرزنش و انتقاد دارد. به فرزندتان فرصت دهید تا خودش تصمیم بگیرد و مسئولیت کارهایش را بپذیرد. صبور باشید و به فرزندتان زمان بدهید. تغییر عادت، زمان بر است.

17. کنترل میزان درس خواندن فرزند:

تحمیل ساعات طولانی درس خواندن به فرزند و ایجاد فشار بیش از حد، می‌تواند باعث کاهش انگیزه و استرس او شود. به جای کنترل، سعی کنید به فرزندتان کمک کنید تا یک برنامه ریزی مناسب برای درس خواندن داشته باشد. به فرزندتان انگیزه بدهید و او را تشویق کنید تا به اهداف خود برسد. به فرزندتان اعتماد کنید و به او اجازه دهید خودش تصمیم بگیرد که چه زمانی و چگونه درس بخواند. استراحت و تفریح، برای یادگیری موثر ضروری است. کیفیت مطالعه، مهمتر از کمیت آن است. فشار بیش از حد، نتیجه معکوس دارد.

18. کنترل تغذیه فرزند:

اجبار فرزند به خوردن غذاهای خاص یا منع او از خوردن غذاهای مورد علاقه‌اش، می‌تواند باعث ایجاد مشکلات تغذیه‌ای و رفتاری شود. به جای کنترل، سعی کنید یک رژیم غذایی متنوع و متعادل برای فرزندتان فراهم کنید. به فرزندتان اجازه دهید تا خودش انتخاب کند که چه مقدار غذا بخورد. از غذا به عنوان پاداش یا تنبیه استفاده نکنید. تنوع غذایی، به تامین نیازهای تغذیه‌ای فرزند کمک می‌کند.

19. کنترل پوشش فرزند:

تحمیل نوع خاصی از پوشش به فرزند، مخصوصا در سنین نوجوانی، می‌تواند باعث ایجاد حس طغیان و لجبازی شود. به جای کنترل، سعی کنید با فرزندتان در مورد پوشش مناسب و منطبق با ارزش‌های خانوادگی صحبت کنید. به فرزندتان اجازه دهید تا سلیقه خود را در انتخاب لباس‌ها اعمال کند. به فرزندتان اعتماد کنید و به او اجازه دهید خودش تصمیم بگیرد. احترام به سلیقه شخصی، در عین حال توجه به ارزش‌ها و هنجارهای جامعه، اهمیت دارد. گفتگوی سازنده، راه حل بهتری از تحمیل است. پوشش، بیانگر شخصیت و هویت فرد است.

20. کنترل فعالیت‌های فوق برنامه فرزند:

تحمیل فعالیت‌های فوق برنامه زیاد و متنوع به فرزند، می‌تواند باعث خستگی و استرس او شود. به جای کنترل، سعی کنید با فرزندتان در مورد علایق و استعدادهایش صحبت کنید. به فرزندتان اجازه دهید تا خودش انتخاب کند که چه فعالیت‌هایی را انجام دهد. تعادل بین فعالیت‌های درسی و فوق برنامه، برای رشد همه جانبه فرزند ضروری است. به فرزندتان فرصت دهید تا استراحت کند و به بازی بپردازد. علاقه و انگیزه، مهمترین عامل موفقیت در فعالیت‌های فوق برنامه است. تنوع فعالیت‌ها، به کشف استعدادهای پنهان فرزند کمک می‌کند.

21. کنترل روابط خواهر و برادر:

تلاش برای کنترل و مدیریت تمام اختلافات بین خواهر و برادر، می‌تواند باعث ایجاد حس رقابت و حسادت شود. به جای کنترل، سعی کنید به فرزندانتان یاد دهید چگونه با هم همکاری کنند و مشکلات خود را حل کنند. به فرزندانتان احترام بگذارید و به آن‌ها فرصت دهید تا با هم صحبت کنند و به توافق برسند. از مقایسه فرزندانتان با یکدیگر خودداری کنید. به هر یک از فرزندانتان به طور مساوی توجه کنید. ایجاد فضایی امن و صمیمی در خانه، به کاهش اختلافات بین خواهر و برادر کمک می‌کند. خواهر و برادر، بهترین دوستان یکدیگر هستند.

22. کنترل میزان استفاده فرزند از اینترنت و بازی‌های کامپیوتری:

ممنوع کردن کامل استفاده فرزند از اینترنت و بازی‌های کامپیوتری، می‌تواند باعث ایجاد حس طغیان و پنهان‌کاری شود. به جای کنترل، سعی کنید با فرزندتان در مورد استفاده صحیح و مسئولانه از اینترنت و بازی‌های کامپیوتری صحبت کنید. برای بهره‌گیری از اینترنت و بازی‌های کامپیوتری، محدودیت زمانی تعیین کنید. بازی‌های مناسب سن فرزندتان را انتخاب کنید. فعالیت‌های جایگزین برای اینترنت و بازی‌های کامپیوتری پیشنهاد دهید. با فرزندتان در مورد خطرات احتمالی اینترنت صحبت کنید. اعتماد متقابل، کلید یک رابطه سالم با فرزند است.

23. کنترل انتخاب رشته دانشگاهی توسط همسر برای شما:

تحمیل رشته تحصیلی خاص توسط همسر، نشانه بی‌احترامی به استقلال و علایق شماست. به جای پذیرش کنترل، با همسرتان در مورد علایق و اهداف خود صحبت کنید. حق انتخاب رشته تحصیلی با شماست و هیچ‌کس نباید این حق را از شما بگیرد. در صورت نیاز، از یک مشاور تحصیلی کمک بگیرید. تحصیل در رشته‌ای که به آن علاقه دارید، باعث موفقیت و رضایت شما خواهد شد. تصمیم‌گیری در مورد آینده خود، حق مسلم شماست. زندگی مشترک، به معنای از بین بردن استقلال فردی نیست.

24. کنترل نوع رابطه با خانواده خود توسط همسر:

محدود کردن یا قطع ارتباط شما با خانواده‌تان توسط همسر، نشانه‌ای از کنترل‌گری و سوء استفاده عاطفی است. به جای پذیرش کنترل، با همسرتان در مورد اهمیت خانواده برای شما صحبت کنید. ارتباط با خانواده، حق شماست و هیچ‌کس نباید این حق را از شما بگیرد. اگر همسرتان با خانواده شما مشکل دارد، سعی کنید با کمک یک مشاور، این مشکل را حل کنید. حمایت خانواده، در شرایط سخت زندگی بسیار ارزشمند است. قطع ارتباط با خانواده، باعث ایجاد حس تنهایی و انزوا خواهد شد. خانواده، پشتوانه اصلی شما در زندگی است.

25. کنترل دوستان شما توسط همسر:

محدود کردن ارتباط شما با دوستانتان توسط همسر، نشانه‌ای از عدم اعتماد و کنترل‌گری است. به جای پذیرش کنترل، با همسرتان در مورد اهمیت دوستان برای شما صحبت کنید. دوستان، بخشی از زندگی شما هستند و هیچ‌کس نباید این حق را از شما بگیرد که با آن‌ها ارتباط داشته باشید. اگر همسرتان با دوستان شما مشکل دارد، سعی کنید با کمک یک مشاور، این مشکل را حل کنید. دوستان، در شادی و غم همراه شما هستند. ارتباط با دوستان، به شما کمک می‌کند تا زندگی شادتری داشته باشید. انتخاب دوست، حق شماست.